Nöbetçi Eczaneler
Behçet hastalığına bağlı üveit olan 37 yaşındaki genç adam, tabiplerin gerilimden uzak bir hayat önermesi üzerine kent hayatına nokta koyarak kızıyla birlikte kamp kurup tabiatta tedaviyi buldu.
13 sene evvel gittiği hastanede üveit hastası olduğunu öğrenen Emrah Koçer, gerilimden uzak durmak için kendini tabiata saldı.
Doktorların genetik bir hastalık olduğunu ve kesin tedavisinin şimdi bulunamadığını, hastalığı baskı altında tutmak için bağışıklık düşürücü ağır ilaçlar kullanmaya başladığını kaydeden Emrah Koçer, bunun üzerine kendini tabiata adadığını belirtti.
Tedavi sürecinde hekimin en büyük tavsiyesinin gerilimden uzak bir yaşantı kurmam gerektiği olduğunu belirten Koçer, “Bir yanımda geçimimi sağladığım gerilimli bir iş hayatım vardı öbür yanda hastalıktan kurtulmak için tercih etmem gereken daha sakin bir hayat. Çocukluğum, babamın işten gelmesini beklerken annemin piknik sepetini hazırlama telaşıyla geçmişti. Her ne kadar kent hayatına adapte olmuş olsam da çocukluğumda ailemin bana miras bıraktığı tabiat sevgisi içimde bir yerlerde dışa vuracağı anı bekliyordu. Ben bir tercih yapmak yerine her iki hayatı birlikte yaşayabilirim dedim ve kamp hayatına adım attım. İki hayatı yaşamak için fedakarlık yapmam gerekiyordu. Buna konfor anlayışımı değiştirerek başladım. Daha az uyudum, daha süratli hareket ettim. İşime, aileme ve sevdiklerime ayırdığım vakti planlayarak hafta içi sabah 9 akşam 6 ekip elbise giyerken hafta sonları outdoor kıyafetlerimi giyip tabiata koştum. Hastalıktan sıhhate bir yol oldu benim için.” dedi.
Amacının kent hayatına virgül koymak olduğunu belirten Emrah Koçer, “Şehrin karmaşası, iş gerilimi, gelecek baskısı derken bir halde kent hayatının getirdiği yükler kısa mühlet sonra katlanılmaz hale geliyor. Hafta sonları kamp yaparak bu gürültüden, bu meselelerden uzaklaşıyorum. Kendimi dinleme fırsatını buluyorum. Hatta tabiatın sessizliği içinde kent hayatımdaki adımlarımın kararını daha sağlıklı alır oldum. Kurumsal şirketler büyük bütçeler harcayarak şahsî gelişim eğitimleri veriyor. Tabiat bize bunları ücretsiz deneyimleme fırsatı sunuyor. Vakit idaresi, planlama, tertip beceresi, karar alma, öfke denetimi üzere birçok mevzuyu tabiatta deneyimleyerek öğrenmek mümkün. Beşerler hayallerine ulaşmak için eğitimlerini ya da tutundukları meslek kısımlarını bırakıyor. Halbuki ufak fedakarlıklarla her ikisini bir ortada yürütmek mümkün. Bazen yalnızca bir kahve bazen bir yemek bazen ise yalnızca yürümek için doğadayım. Tabiatta vakit geçirebilmek bana nazaran kent hayatının açtığı yaralara yara bandı yapıştırmak.” diye konuştu.
Koçer, “Uzun vakittir tabiatın içinde olduğumdan birçok arkadaşım bana, mantar, yenilebilir bitkiler ve ağaç tipleri üzere birçok alanda soru soruyordu. Ancak neredeyse tüm sorulara bilmiyorum karşılığını veriyordum. Bir arkadaşım ‘sen de bu işlere yabancısın’ dedi ve Tabiattaki yabancı ismi ortaya çıktı. Bu yabancılığı gidermek ve öğrendiklerimi insanlara aktarmak için evvel instagram daha sonra dogadakiyabanci.com bloğumu açtım. Kamp hayatı birçok bahiste alışkanlıklarımı ve hayat üslubumu değiştirmişti. Ağaç modülünden yapılan kuksa bardak, deri sürece, yontma üzere birçok farklı hususta hobi edindim. Evimdeki süs eşyasını dahi ormanda bulduğum ağaç kesimlerini kıymetlendirerek kendim yaptım. Eşim ve kızım doğduğu günden bu yana birçok kampımda benimle birlikte. Eşim her ne kadar kamp hayatını sevmese de kızımızın, tabiatta daha özgür ve daha güçlü olduğunu gördüğü için memnun. Hem kent hayatında da bu hususta çok büyük artılarını görüyoruz. Konutumuza giren bir sineğin dahi ömür hakkı olduğunu bilen kızım, meskenin tüm pencerelerini açıp onun özgür olması için kendi çapında çaba veriyor.” tabirlerini kullandı.
Bu hafta sonunu Erzincan’da kamp yaparak geçiren Koçer, daha sonra yaşadığı İstanbul’a döndü. – ERZİNCAN