Nöbetçi Eczaneler
Litvanya’nın başşehri Vilnius’ta 11-12 Temmuz tarihlerinde yapılacak NATO Tepesi öncesi gözler, terör destekçisi İsveç’in üyeliğine sıcak bakmayan Türkiye’ye çevrildi. Yalnızca gereksinim duyulduğunda hatırlanmak istenmeyen Türkiye’nin, elindeki kozu bu kere boşa harcamayacağı bekleniyor. NATO üyesi ülkelerin, İsveç’in üyeliği için Türkiye’ye markaj gayretleri artarken, NATO’nun bugüne kadar Türkiye’ye gerçek manada müttefik üzere takviye olmaması da tartışma konusu oldu. Türkiye, NATO bünyesinde en kritik, en tehlikeli vazifeleri üstün başarılarla tamamlayıp rüştünü ispat etmesine karşın, birebir fedakârlığı, en gereksinim duyduğu periyotlarda dahi NATO’dan göremedi. 18 Şubat 1952’de tam üye olan, Kore’de 900’den fazla şehit veren, Afganistan, Irak ve Kosova üzere kritik misyonlarda görev alan Türkiye’ye, NATO’nun dayanağı bugüne kadar kelamdan öteye geçemedi.
Son periyotta sık sık “Müttefiklerimizden hiçbiri Türkiye’den daha fazla terör saldırısı mağduru olmadı” kelamlarını duymaya başladığımız NATO, Türkiye’yi terör örgütlerine ve sorun yaşadığı ülkelere karşı daima yalnız bıraktı. PKK, YPG, FETÖ ve DEAŞ üzere terör örgütlerine karşı verilen askeri ve diplomatik gayretimize fiili bir takviyesi olmayan NATO, Suriye, Yunanistan, Güney Kıbrıs Rum İdaresi (GKRY), Ermenistan ve Rusya ile yaşanan sıkıntılarda da dayanak olmak yerine oyalama taktikleri yürüttü, Ermenilerin soykırım argümanlarında olduğu üzere daima karşı tarafı tuttu.
Körfez Savaşı bittikten sonra ABD, İngiltere ve Fransa, Saddam’ın Kürtler’e tekrar saldırabileceği gerekçesiyle Türkiye’de bir askeri gücün konuşlandırılmasını sağladı. Temmuz 1991’de Türkiye’ye gelen Çekiç Güç PKK’ya silah ve erzak yardımında bulundu. ABD’liler bunu yalanlamadı. PKK, Çekiç Güç’ün kanatları altında Kuzey Irak’ta palazlandı.
NATO müttefiklerimiz ABD ve Avrupa’nın önde gelen ülkeleri, binlerce askerimizi ve insanımızı şehit eden PKK ve FETÖ üzere örgüt mensubu teröristlere kucak açtı. Türkiye’nin, 15 Temmuz darbe gişimi dahil, içeride ve dışarıda terör hücumlarına maruz kaldığı terör örgütlerini, terör listelerine bile almadı. PKK’yla birlikte FETÖ’cülere kucak açan “sözde müttefikler” 15 Temmuz darbe teşebbüsünde bile Türkiye’yi yalnız bıraktı ve darbenin muvaffakiyete ulaşmasını bekledi. Türkiye’nin iade taleplerine karşılık vermek şöyle dursun, ülkelerinde teröristlerin Türkiye ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan aleyhine aksiyonlara müsaade etti. NATO ise üye ülkeleri Türkiye’nin yanında yer almaya davet dahi etmedi.
2012 yılında Suriye, Türkiye’nin keşif uçağını düşürdüğünde, tıpkı yıl Suriye’den atılan top mermisiyle Akçakale’de 5 Türk vatandaşı hayatını kaybettiğinde, NATO, üyesi olan ülkeyi yalnız bırakmayı tercih etti. Misal biçimde 2016’da DEAŞ tarafından Kilis’e atılan roketlerle sivil yerleşimler maksat alınırken, “Türkiye’nin bombalanması NATO topraklarının bombalanması demektir” diyen bir NATO yöneticisi ve NATO ülkesi çıkmadı.
Türkiye’ye yönelik atakları durdurması, hatta karşı atakta bulunması gereken NATO, Türkiye’nin hava savunma sistemleri taleplerine bile kâfi karşılık vermedi, ABD müttefikine Patriot füzelerini satmadı. Patriotlar satılmadığı üzere ABD ve Almanya’nın Türkiye’de konuşlandırdığı Patriotlar da sökülüp götürüldü. Kimi NATO üyesi ülkeler savunma sanayii alanında Türkiye’ye açık ve bâtın ambargo uyguladı. Kimi ülkeler, Türkiye’nin bir askeri araç farını bile ithal etmesine müsaade vermiyor. İdlib’de 30’dan fazla Türk askerinin şehit olduğu akınlarda NATO müttefikleri ve bilhassa ABD, olan bitenlere seyirci kaldı. NATO’nun tekrar kelamda Türkiye’ye dayanak açıklamalarına karşın Türkiye’nin hava savunma sistemleri talebi gözardı edildi.
Türkiye, hudutlarını ve sivillerin canlarını korumak için Rusya’dan S-400 hava savunma sistemi satın aldığında ise NATO müttekimiz ABD, NATO sistemlerine uygun olmadığı gerekçesiyle vazgeçmemiz için yaptırım tehdidini ortaya attı, Türkiye’ye karşı ekonomik savaş başlattı. ABD’nin, Hasımlarına Yaptırımlar Yoluyla Karşılık Verme Yasası (CAATSA) kapsamında Türk yetkililere ambargo uygulandı. Meğer ki S-400’ün kardeşi S-300’leri NATO üyesi Yunanistan, Bulgaristan ve Slovakya aldığında kimse sesini bile çıkarmamıştı.
NATO üyeleri ortasında Avrupa ülkelerinin çoğunlukta olması nedeniyle, Yunanistan ve Rum Kesiti üzere ülkelerle yaşanan gerginliklerde her vakit Türkiye aleyhinde bir tavır sergilendi. Yunanistan ve Rum Kesimi’nin ihlallerinde “itidal” daveti ile pasif kalarak haksızlığa göz yumuldu. Yakın vakitte Rum Kesimi’nin doğalgaz sondajı yapmak için ilan ettiği Doğu Akdeniz’de KKTC’nin dışlanmasına NATO üyesi AB ülkelerinin takviye vermesi de NATO’nun ikili standartlarından biri oldu.
İsveç’in üyeliği karşısında Türkiye’nin menfaatlerini sıkı halde savunan Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Yunanistan’ın 1980 yılında NATO’ya dönüşü hakkında geçmiş idarelerin yanlışlarına dikkat çekmişti. Yunanistan, 1974’te Kıbrıs Barış Harekatı’na reaksiyon olarak NATO’nun askeri kanadından çekilmiş, sonra pişman olup dönmek istediğinde Türkiye’nin vetosu ile karşılaşmıştı. Yunanistan’ın NATO’ya dönüşü Türkiye’deki 1980 askeri darbesinden 1 ay sonra sağlanmıştı.