Merve öğretmen sarsıntının izlerini müzikle silmeye çalışıyor

Hatay‘da okul öncesi öğretmeni olarak gören yaparken sarsıntıya yakalanan Ispartalı Merve Can, sarsıntının izlerini müzik yaparak unutmaya çalışıyor. Müsaadeden döndüğü gün Hatay’da yakalandığı sarsıntı anlarını unutamadığını söyleyen Merve öğretmen, “Deprem gürültüsü kesildiğinde ben çığlıkları duymaya başladım ve o an kendime ‘Şu an bir sarsıntı yok fakat biliyorum ki sarsıntı devam ederse çıkamayacağım binadan’ dedim. Bir talihini dene diyerek o sırada kapımı çekip çıktım. Natürel biz o an kıyameti yaşadık orada, merdivenlerim çökmüştü zati. Atlayarak iniyorduk ve herkes birbirinin üstüne düşüyordu o sırada” dedi.

6 Şubat’ta 11 ili etkileyen Kahramanmaraş merkezli zelzelelerde birçok kişi hayatını kaybetmiş ve milyonlarca kişi etkilenmişti. Zelzelenin üzerinden geçen 7 ayın akabinde yaralar sarılmaya çalışılıyor. 6 yıl evvel Hatay’a okul öncesi öğretmeni olarak atanan 29 yaşındaki depremzede Merve Can, memleketi Isparta’da yaptığı müzikle sarsıntının izlerini unutmaya çalışıyor. Zelzele anında yaşadığı felaketi zahmetle anlatan Merve Can, “Televizyondan izlediğiniz üzere ya da duyduğunuz üzere bir olay değil, yaşaması hayli güçtü. Ben yeni yıl tatilinden yeni dönüş yapmıştım Hatay’a. O gece güç uyudum, tam uykuya daldıktan sonra bir sarsıntı yaşadık. Telefonumu almışım, o anı hatırlamıyorum. Direkt yatağımın kenarına geçerek konum almaya çalıştım fakat asla konum alamadım, o kadar şiddetli bir sarsıntıydı. Büyük bir gürültü vardı. Ben beşinci katta oturduğum için çıkma talihim yoktu. Aslında çıkmayı düşünmemiştim, zelzelenin bitmesini bekledim ancak biteceğini düşünmemiştim, artık binam yıkıldı ve ben enkaz altında kaldım diye düşünüyordum. 90 saniye geçmişti, alışılmış biz yaşarken farkında değildik. Sarsıntı gürültüsü kesildiğinde ben çığlıkları duymaya başladım ve o an kendime şu an bir sarsıntı yok fakat biliyorum ki zelzele devam ederse çıkamayacağım binadan dedim. Bir talihini dene diyerek o sırada kapımı çekip çıktım. Alışılmış biz o an kıyameti yaşadık orada, merdivenlerim çökmüştü esasen. Atlayarak iniyorduk ve herkes birbirinin üstüne düşüyordu o sırada. Dışarı çıktığımda çok şiddetli bir yağmur vardı ve ben olayın şokundaydım. Her yerde beşerler vardı ve herkes çığlık atıyordu. Binadan uzaklaşmam gerektiğinin bile farkında değildim. Hiç tanımadığım, ismini bilmediğim bir komşum o sırada ‘Burada durmayın’ dedi ve ben onun otomobiline bindim. Biz otomobile geçtiğimizde hala sarsıntı, zelzele devam ediyordu” dedi.

“Yaşamaya utandığım görünümlerle karşılaştım”

Ailesinin Isparta’da olması sebebi ile 6 Şubat gecesini arkadaşının ailesinin yanında geçirdiğini belirten Can, “Arkadaşım ve ailesi beni almaya geldi. Ortam zifiri karanlıktı. Biz olayın büyüklüğünün farkında değildik ve otomobilin içinde ne yaşadığımızı anlayamamış bir formda günün doğmasını bekledik. Çok değişiktir o gün güneş doğmadı Hatay’da, çok karanlıktı. Gündüz olduğunda olayın ciddiyetinin farkına vardık. Kurtuldum demeye, sevinmeye fırsat olmadan yaşamaya utandığım görüntülerle karşılaştım” dedi.

Yakıt olmadığı için üç gün Hatay’da kaldıklarını söyleyen Can, “Artık konutlar kalmamıştı, girecek bir yer yoktu. Arkadaşımın ailesi ve akrabalarıyla bildiğiniz zerzevat seralarından kendimize çadır yaptık ve orada barınmaya çalıştık. Birçok kişi ile birlikte üç günüm orada geçti lakin su yok, yiyecek yok. Isınmak için yalnızca otomobilleri kullanıyorsunuz. Otomobillerin yakıtı yok. Birilerinin bize ulaşmasını bekledik. Telefonlar çekmiyordu, birkaç gün sonra ufak sinyaller alabildik. Dışarıdan gelecek arkadaşlarım bana ulaşmaya çalıştı. Onlardan tek istediğim şey yakıt oldu. Zira çıkmamız gerekiyordu oradan. Zelzelelerin gerisi kesilmiyordu. Üçüncü günün sonunda yakıt bularak Hatay’dan ayrıldık. Ben Isparta’ya altıncı günün sonunda gelebildim” halinde konuştu.

“6 Şubat’tan sonra birinci kere keyifli olduğumu hissedebiliyorum”

Küçüklüğünden beri müzikle hobi olarak ilgilendiğini ve zelzelenin izlerini müzikle unutmaya çalıştığını belirten Merve Can, “Amatör olarak müzikler söylemeye çalışıyorum. Bu ilkokuldan itibaren devam ediyor benim hayatımda. Ben bu zelzelede bana yalnızca bir kapı değil, bütün kapılar kapanmıştı diye düşünmüştüm. Artık yaşadığımı hissetmiyordum ve tutunacak bir şey bulamıyordum bu hayatta kendime fakat hayat ve arkadaşım Özcan bana çok büyük bir fırsat sundu ve bu türlü bir projede buluştuk. Onunla birlikte müzik yaptık. 6 Şubat’tan sonra birinci sefer keyifli olduğumu hissedebiliyorum. Bir laf vardır ‘sevgi paylaştıkça çoğalır.’ Acı da paylaştıkça azalıyor, sahiden sanat düzgünleştirir, müzik düzgünleştirir, ben de müziğe tutundum. Dediğim üzere sarsıntıdan sonra en hoş anlarımı yaşıyorum. Ben bir daha gülemem, keyifli olamam zannediyordum fakat o günden sonra yeni hayatımda, yeni yaşantımda benim tutunduğum tek şey müzik oldu” dedi.

Depremde ağır hasar alan meskeni denetimli formda yıkılan Merve öğretmen, önümüzdeki hafta Hatay’daki misyonuna geri dönmeye hazırlanıyor. – ISPARTA