Ana Sayfa Arama
Üyelik
Üye Girişi
Yayın/Gazete
Yayınlar
Kategoriler
Servisler
Nöbetçi Eczaneler Sayfası Nöbetçi Eczaneler Hava Durumu Namaz Vakitleri Gazeteler Puan Durumu
WhatsApp
Sosyal Medya
Uygulamamızı İndir

Malulen emekli astsubaydan ilgisizlikten yakınma: ‘Hayata karışmak istiyoruz’

Aydın’ın Karacasu ilçesinde yaşayan malulen emekli astsubay kıdemli üstçavuş Fahri Şahna, ilgisizlikten yakınarak ‘Biz yatağa, meskene mahkum olmak istemiyoruz. Topluma karışmak yararlı işler yapmak istiyoruz. Sesimizi duysunlar. Belediyeler ya da kaymakamlık bünyesinde oluşturulacak ünitelerle bizim meskenden çıkmamızı sağlayacak bir sistem oluşturulmasını talep ediyoruz. Toplumsal devletin bu mevzuya tahlil bulmasını istiyoruz’ dedi.

Aydın'ın Karacasu ilçesinde yaşayan

ÖZGÜR DEDEOLUK

Aydın‘ın Karacasu ilçesinde yaşayan malulen emekli astsubay kıdemli üstçavuş Fahri Şahna, ilgisizlikten yakınarak “Biz yatağa, meskene mahkum olmak istemiyoruz. Topluma karışmak yararlı işler yapmak istiyoruz. Sesimizi duysunlar. Belediyeler ya da kaymakamlık bünyesinde oluşturulacak ünitelerle bizim meskenden çıkmamızı sağlayacak bir sistem oluşturulmasını talep ediyoruz. Toplumsal devletin bu hususa tahlil bulmasını istiyoruz” dedi.

Aydın’ın Karacasu ilçesinde yaşayan, birebir vakitte Karacasu Engelliler Derneği Lider Yardımcılığı vazifesini sürdüren malulen emekli astsubay kıdemli üstçavuş Fahri Şahna, uzun yıllardır konutundan nadiren çıkabildiğini belirterek yetkililere seslendi. Şahna, yaşadıkları problemlere ait şunları söyledi:

“İLGİSİZLİKTEN YORULDUK”

“Ben astsubaylıktan malulen emekli oldum. Engelli bir vatandaşım ve yatarak ölmek istemiyorum. İlgisizlikten artık yoruldum. Faal ve topluma yararlı bir kişi olarak hayatımı sürdürmek istiyorum. Biz parayla bile insan bulup meskenden kendimizi çıkartamıyoruz. Biz çıkamadığımız için de engelliler daima mağdur oluyor. Derneğimizi açamıyoruz ve arkadaşlarımız derneğe gelip faal bir çalışma içine giremiyorlar. Çocuğum ilgileniyordu iş imkanı olmadığı için mecburen dışarı gönderdim. İlgilenecek kimse kalmadı. Parayla da insan bulamıyoruz. Bu yüzden kamu kurumlarından bizlere takviye çıkacak bizlere yardımcı olacak üniteler kurulmasını istiyoruz. Bu mevzuyu çözecek olan büyükşehir olabilir, belediye olabilir, kaymakamlık olabilir, valilik olabilir.

Biz nitekim artık unutulmaktan bıktık. 10-16 Mayıs Engelliler Günü’nde bizi unuttular. Biz çıkamadığımız için, biz konuta mahpus kaldığımız için o gün çelenk bile koyamadık. Bizim tek gereksinimimiz önümüzdeki engellilerin kaldırılması. Biz hiçbir vakit engelimizden şikayetçi değiliz, önümüze çıkan pürüzlerden şikayetçiyiz. Hayatımız boyunca pürüzleri aşmak için çalışıyoruz. Yollarda bile bizim için yapılan yollarda geçeceğimiz yerlere maniler koyuyorlar. Kaç kere uyarmamıza karşın devam ediyorlar. Yatarak ölmek istemediğimizin duyulmasını istiyoruz. Bizlerin hayata daha çok karışabilmemiz için gerekli adımların atılmasını istiyoruz.”

HAYATA KARIŞMAK İSTİYORUZ”

Kendisi üzere pek çok insan olduğunu söyleyen Şahna, “Babası kanser olmuş, eşi kanser olmuş bu sebeple yatağından engelli otomobiline binip hayata karışmakta zorlanan pek çok insan var. Pek birden fazla benden genç. Konutundan dışarı çıkmak isteyip bunları yapamayan yaşlı insanlarımız var. Banyo edemeyen yaşlı insanlarımız var. Bu problemler dediğimiz üzere yalnızca biz engellilerin değil yaşlıların da bir sorunu. Karacasu nüfusa oranlar en çok engellinin olduğu bir ilçe. Bu kadar ilgisizlik hiç görmedim. Güneydoğu’da vazife yaptım. Askerlik ömrüm boyunca çok zorluklar yaşadım ancak şimdiki üzere zorlanmadım” dedi.

“EŞLERİMİZİN SİGORTASI ÖDENMELİ”

TERÖRİSTLERLE GİRDİĞİ ÇATIŞMADA YARALANDI

Yaşamı hakkında bilgi veren Şahna, “Ben 1988’de orduya girdim. 1992’ye kadar Ankara’da, 1992’den 1995’e kadar Hakkari’de misyon yaptım. 1994 Haziran’ında çatışmada yaralandım. Vazifesi yapmama mani bir durum olmadı ancak çok çatışma gördüğümüz için bizi Kıbrıs’a tayin ettiler. 1995-1997 ortasında Kıbrıs’ta misyon yaptım. Bir gün 50. Alay’a gerçek giderken otomobilimizin takla atması sonucu boynumdan aşağısı tam felç kaldı. O gün bugündür eşim baktı bana. Bu ağır bakım sürecinde eşim kanser oldu. Bir hafta evvel 4. ameliyatını geçirdi. Artık kendimizi anlatmaktan yorulduk lakin duyan yok” dedi.

ENGELLİ RAMPASI OLAN MİNİBÜS GEREKSİNİMİ VAR

Öncelikle kendilerini yataktan kaldırıp otomobile oturtacak kendileri üzere engellilere yardımcı olacak bireylere gereksinimleri olduğunu söyleyen Şahna, “Sadece ben değil benim üzere engelli çok sayıda engelli ve yaşlı var. Konutundan çıkıp gün yüzü görmek isteyenler var. Kendini yaşıyormuş üzere hissetmek isteyenler var. Yatmaktan artık yanlarımızda yatak yaraları oluşmaya başladı. Pek çok kişi de yatak yarası oluştu. Yalnızca yatmaktan oturamamaktan. Bu ıstıraplarımızın giderilmesini toplumsal yaşama katılmamızın önündeki manilerin kaldırılmasını istiyoruz. Engelli rampası olan araç istedik o da olmadı. Bir aktiflik oluyor ya da bir engelli arkadaşımızın cenazesi oluyor gidecek bir otomobil yok” formda konuştu.

Kaynak: ANKA / Sıhhat