Nöbetçi Eczaneler
Türkiye’nin birinci müzesi olma özelliğini taşıyan İstanbul Arkeoloji Müzeleri, bünyesinde yer alan bir milyon kesime yakın yapıtıyla Anadolu medeniyetlerinin tarihi ve kültürel mirasını yansıtıyor.
Osmanlı Sultanı Abdülaziz periyodunda 1869’da “Müze-yi Hümayun” ismiyle kurulan ve bünyesinde “Arkeoloji Müzesi”, “Eski Şark Yapıtları Müzesi” ve “Çinili Köşk Müzesi” olmak üzere üç müzeyi barındıran kompleks, her yıl 500 binin üzerinde ziyaretçi ağırlıyor.
Müze, yaklaşık 10 yıl süren, afetlere karşı güçlendirme ve onarım çalışmalarının akabinde geçen yıl tekrar ziyarete açıldı.
İlk olarak 1869’da “Müze-yi Hümayun” (İmparatorluk Müzesi) ismiyle kurulan İstanbul Arkeoloji Müzeleri, Aya İrini Kilisesi’nde o güne kadar toplanmış arkeolojik yapıtları bünyesinde barındırdı.
Binanın yakınlarındaki Çinili Köşk 1880’de müzenin yeni binası olarak hizmete açıldı.
Osman Hamdi Beyefendi, Arkeoloji Müzesi’ni geliştirdi
Dönemin Maarif Nazırı Saffet Paşa, müzeye yeni eserler kazandırmak için efor sarf ederken, 1881’de müze müdürlüğüne atanan Sadrazam Edhem Paşa’nın oğlu ressam ve arkeolog Osman Hamdi Beyefendi, hem Arkeoloji Müzesinde hem Türk müzeciliğinde yeni bir devir başlattı.
Nemrud Dağı, Myrina, Kyme ve öteki Aiolis Bölgesi Kentleri Nekropolleri ile Lagina Hekate Tapınağı’nda hafriyatlar yaptıran Hamdi Beyefendi, 1887-1888’de Sayda’da (Sidon) yaptığı hafriyatlar sonucunda Sidon Kral Nekropolü’ne ulaştı.
Hamdi Beyefendi, hafriyatlar sonucu ulaştığı ve tarihi M.Ö 2. yüzyıla dayanan dünyaca ünlü İskender Lahdi başta olmak üzere pek çok yapıtı müzede topladı.
Toplanılan yapıtların sergilenmesi için yeni bir müze binasına gereksinim duyuldu ve Osman Hamdi Bey’in isteği üzerine Çinili Köşk’ün karşısına devrin ünlü mimarı Alexandre Vallaury tarafından bugünkü Arkeoloji Müzesi binası inşa edilerek 13 Haziran 1891’de ziyarete açıldı.
Müzenin ziyarete açıldığı 13 Haziran, Türkiye’de “Müzeciler Günü” olarak kutlanıyor.
İstanbul‘daki neo-klasik mimarinin kıymetli örneklerinden biri olan Arkeoloji Müzesinin girişinde Osmanlıca “Asar-ı Atika Müzesi” (Eski Eserler Müzesi) sözü yer alıyor.
1907’de bugünkü halini aldı
Müze binası, 1903’te kuzey ve 1907’de güney kanadın eklenmesi ile bugünkü haline geldi. Ana Müze binasının güney doğu bitişiğine, yeni stant salonlarına duyulan muhtaçlık nedeniyle 1969-1983’te bir ek yapıldı ve yeni kısım Ek Bina olarak isimlendirildi.
Arkaik Çağ’dan Roma Çağı sonuna kadar geçen sürece ilişkin Didim-Milet Kutsal Yolu’nun Brankhit heykelleri, Kore ve Kouros (genç kız ve erkek) heykelleri, Halikarnas Mozolesi’ne ilişkin Aslan Heykeli, ünlü Bergama Zeus Sunağına ilişkin Afrodit başı, Büyük İskender portresi, Roma evresinin üç büyük mermer kenti Afrodisyas, Efes ve Milet’te bulunan heykeltıraşlık yapıtlarının yer aldığı birçok eser, müzede ziyaretçilerin beğenisine sunuluyor.
Müze kompleksine dahil Çinili Köşk Müzesi’nde ise Türk-İslam çini ve seramik sanatına ilişkin eserler bölgesel ve kronolojik olarak sergileniyor.
Bu kısımda Selçuklu ve Osmanlı periyotlarına ilişkin 2000 civarında eser sergileniyor.
Dünyanın birinci yazılı muahedesi Kadeş ve Babil Kenti’nin surlarını birleştiren İştar Kapısı kabartmaları da sergileniyor
Müze kompleksinin başka kısmını oluşturan Eski Şark Yapıtları Müzesinde ise Anadolu ve Mezopotamya’nın Yunan öncesi, Mısır ve Arap Yarımadası’nın İslam öncesi çağlarına ilişkin eserler bulunuyor.
Bu yapıtların çoğunluğu 19. yüzyıl sonunda başlayıp, 1. Dünya Savaşı’na kadar süren arkeolojik hafriyatlarda ortaya çıkarılarak, İstanbul’a getirildi.
Akad Hükümdarı Naramsi’nin Steli, dünyanın birinci yazılı muahedesi Kadeş ve Babil Kenti’nin surlarını birleştiren İştar Kapısı kabartmaları üzere eşsiz yapıtların yanında 75 bin çivi yazılı evrak de Tablet Arşivi kısmında görülebiliyor.
Türkiye’deki arkeolojik hafriyatlar sonucunda bulunan yeni yapıtların de sergilendiği müzede teşhir edilen 1 milyona yakın eser bulunuyor.