Nöbetçi Eczaneler
Bilecik‘in Bozüyük ilçesinde, bebeklik periyodunda geçirdiği ateşli hastalık sonucu işitme ve konuşma yetisini kaybeden 67 yaşındaki Burhanettin Kavurmacı yaptığı fotoğraflarla ferdî stant açmayı hedefliyor.
Anne ve babasının 6 çocuğundan biri olan ve 2 yaşındaki hastalığından ötürü işitme ve konuşma pürüzü bulunan Kavurmacı, ilkokulu Adana’da, ortaokulu Ankara’da yatılı okudu.
Bozüyük’te 1975 yılında çimento fabrikasında işe başlayan ve daha sonra engelli takımından eski Sümerbank’tan 1991’de emekliye ayrılan Kavurmacı, Ankara İşitme Engelliler Ortaokulunda meslek eğitimi derslerinde merakla başladığı ressamlığa yıllardır devam ediyor.
Yaptığı kara kalem ve yağlı boya tablolarının birinci şahsî standını Bozüyük ilçesinde açmayı planlayan Kavurmacı, boş vakitlerinde Halk Eğitimi Merkezinde işaret lisanı kursuna katılıyor.
Kendisi üzere işitme engelli olan eşiyle hayatı paylaşan Kavurmacı, birinci olarak kara kalem çalışmasında çizdiği kendi portresini 51 yıldır ihtimamla saklıyor.
“Mutlu olduğum vakit fotoğraf yaparım ve kendimi güzel hissederim”
Burhanettin Kavurmacı, AA muhabirine işaret lisanı tercümanı aracılığıyla yaptığı açıklamada, ailesinin okuma yazma öğrenmesi için 1962’de Adana’da ilkokula yazdırdığını ve öğretmeni sayesinde okumayı öğrendiğini belirtti.
Ankara’daki ortaokulda farklı kısımların olduğunu lakin fotoğraf kısmını seçtiğini ve vakitle bu sanatta kendisini geliştirdiğini bildiren Kavurmacı, görüntü ve portre çizimleri yaptığını aktardı.
Ortaokul yıllarından bu yana fotoğraf yapmayı sürdürdüğü bilgisini veren Kavurmacı, şunları kaydetti:
“Davet edilen düğünlere gittiğimde yaptığım tablolarımdan ikram ediyorum. Konutumun bir odasını atölye olarak kullanıyorum. Hüzünlü anlarımda fotoğraf yapmayı sevmiyorum. Memnun olduğum vakit fotoğraf yaparım ve kendimi yeterli hissederim. O anda başımda canlandırdığım tabiat fotoğrafını çizerim. Hayatımdaki en kıymetli uğraşım ve hobim fotoğraf yapmak. 51 yıl evvel kara kalemle kendi portremi çizdim ve hala saklarım. Fotoğraf sevgisi beni hayata bağlıyor. Hayata daima gülümseyerek bakıyorum. Ailelerden, işitme yahut diğer engelli olan çocuklarıyla yakından ilgilensinler ve onlara yeni ufuklar açsınlar. Aslında mani diye bir şey yok. Mahzurları biz içimizde yaratıyoruz. Bugüne kadar 150’nin üstünde tablo yaptım. Birinci standımı Bozüyük’te açmak istiyorum.”
İşaret lisanı eğitmeni ve tercümanı Sevinç Demir de işitme engelli çocuk yahut yetişkinlerin toplumsal faaliyetleri bulunmalarının değerli olduğunu söyledi.
Kavurmacı’nın fotoğraf yaparak toplumsal hayatta yer almasının başka işitme ve konuşma engellilere örnek olduğunu vurgulayan Demir, “Kendisiyle işaret lisanı ile hoş sohbetlerimiz oluyor. Bazen derslere katılıyor ve bilmediğim işaretleri gösteriyor.” dedi.