Nöbetçi Eczaneler
Gizemli gölde sıcağa karşın su düzeyi hiç azalmadı
ERZURUM – Erzurum’un Aziziye ilçesine bağlı Söğütlü Mahallesi’nde yer alan balıklı göl, gizemi ve efsaneleri ilgi odağı olmaya devam ediyor. Kaynağı bilinmeyen ve bulunamayan gölün suyu yaz aylarının en sıcak günlerine karşın azalmadı. Kış aylarında buradaki su donmuyor.
Erzurum’un Aziziye ilçesine bağlı Söğütlü Mahallesinde yer alan Balıklı Göl gizemli haliyle dikkat çekiyor. Soğuğun başşehri olan Erzurum’da kış mevsiminde eksi 40’larda dahi donmayarak meşhur olan balıklı göl, yaz aylarına ve sıcağa karşın su düzeyini en küçük ölçüde kaybetmedi. Balık tutmanın yasak olduğu gölde çeşitli hastalıklardan ölen balıklar ise gölün çabucak yanına yapılan özel mezarlıklara defnediliyor.
“Huzur dolu bir alan”
Söğütlü Mahallesi sakinlerinden Şerif Atilla Soylu, balıklı gölün kendine nazaran bir geçmişi olduğunu belirterek, “Yıllardan beri çocukluğumuzdan beri balıklı gölde hem yıkandık hem yüzdük. Buranında kendine nazaran bir geçmişi var. Erzurum’da Söğütlü köyünde bulunan balıklı gölün kadim tarihi belirli değil. Kim tarafından yapıldı, kim buldu aşikâr değil. Türk tarihi geniş bir coğrafyaya sahip. Bu coğrafyada da efsaneler epeyce fazla. Balık gölümüzde bunlardan birisi. Buranın kadim tarihi çok aşikâr değil. Ne vakit ve kim tarafından yapıldığı aşikâr değil. Fakat bir çok efsaneye husus olmuş. Bilhassa Bilge Seyidoğlu Hoca bura ile alakalı ayrıntılı bilgileri kitaplaştırmış ve efsaneleri geleceğe taşımış. Atatürk Üniversitesi hocalarından Zeki Başer’de tıpkı halde burası ile alakalı önemli araştırmalar ve yayınlar yapmış. Balıklı gölün etrafı son yıllarda belediyemiz tarafından düzenlendi ve huzur dolu bir alan haline getirildi. Burada birde dilek taşımız bulunuyor. Dilek taşımıza gelirsiniz, taşı taşa tutturma yerleri var. ” dedi.
Efsaneleriyle tanınan bir göl
Söğütlü Köyü Balıklı Göl ile alakalı bir çok efsane anlatılmaktadır. Bunlardan birisi şöyle; “Yaz mevsiminde piknik yeri olan burada, Urfa’daki İbrahim Peygamberin ateşe atılması sonucunda oluşan göle yakın bir özellik taşıyan 250 metreye yakın küçücük bir göl vardır. Köyün-batı ucunda bulunan göl, birincinin bir evmiş. Bir çobanın yaşadığı kulübeye yakın bir konut. Çoban koyunları güder, hanımı da ibaretini yapar mesken işleri ile uğraşırmış. Daha çocukları bile olmayan bu genç çift, çok dindar şahıslarmış. Çobanın hanımı o yaşa kadar hiçbir erkeğe görünmemiş. Günün birinde bir yoksul gelip Allah isteği için ondan ekmek istemiş. Bayan “Allah rızası” kelamını duyunca dayanamamış yoksula ekmek ve kimi yiyecekler vermiş. Kocası da ermiş kimse olacak ki bayanın namahreme göründüğü ona ayan olmuş. Akşam meskene gelince kendisine söylemiş. Bayan olanları anlatarak yoksulun yalnızca elini gördüğünü belirtmiş. Çoban: “Sen madem Allah’ın buyruklarına bu kadar uyuyor, onun gösterdiği yoldan ayrılmıyorsun, Allah İsteği için kendini bu tandıra at.” demiş. Bayan çabucak kendisini yanmakta olan tandıra atmış. O anda alevler yükselmekte olan tandır kuyusu bir göl haline dönüşmüş. Buna dayanamayan kocası da atmış kendini peşi sıra. İkisi birden bu gölün içinde balık oluvermişler. Bugün gölde bulunan iki renkli balıklar o vakitten beri çoğalıp gelmişler.”
Rus işgaline dair izler var
Yine öbür bir efsanede; “Erzurum’un Rus’lar tarafından işgal edildiği bir günde Rus ve Ermeni askerleri bu köyde bulunan gölün etrafında oturmuş bir yandan kendi kendilerine eğlenirken bir yandan da balık kızartıyorlarmış. Osmanlı ordusu ile alay ederek şu biçimde konuşuyorlarmış: “Eğer bu tavada kızaran balıklar canlanır suya atlarlarsa Osmanlı ordusu da canlanır.” Onlar böylelikle Osmanlılarla alay ederken apansız gökte şimşekler çakmaya başlamış askerler neye uğradıklarını şaşırmışlar, bu sırada tavada kızaran balıkların suya atladıklarını görmüşler. Bu hadiseden kısa bir mühlet sonra Osmanlı ordusu gelip işgal edilen yerleri kurtarmış. Balıkların üzerinde bugün bulunan yanık izleri de o vakitten kalmaymış. Bu köyün halkı balıkları kutsal kabul eder. Balıkları kim yakalarsa onun başına Allah’tan büyük bir bela geleceğine inanılır. Bu göl ve civarı bir mesire yeri ve gençlerin dilek yeri olarak kullanılmaktadır. Balıkların yemi de halk tarafından temin edilmektedir.”