Nöbetçi Eczaneler
BİSİKLET ile Türkiye çeşidine çıkmak için 20 yıldır yaptığı matbaacılığı bırakan Adem Ateş (45), Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların akabinde rotasını felaketten etkilenen bölgeye çevirdi, 1000 kilometre yol yaptı. Ateş, bölgede buluştuğu çocuklara, onların ya da sarsıntıda kaybettikleri yakınlarının isimlerini kaligrafi sanatıyla yazarak armağan etti.
Adem Ateş, 5 yıl evvel bisikletle dünya tipi hayalini gerçekleştirmek için 20 yıldır yaptığı matbaacılığı bıraktı. Ateş, bisiklet tutkusunun yanı sıra yazı sanatı olan kaligrafi kurslarına da giderek eğitim aldı. Adem Ateş, bisiklet ile Türkiye çeşidi hazırlıkları yaparken Kahramanmaraş merkezli zelzelelerin akabinde istikametini, bu bölgeye çevirdi. Sivas’ta 10 Haziran’da başladığı seyahatinde Malatya, Adıyaman, Şanlıurfa, Kahramanmaraş ve Gaziantep’e gitti. Toplamda 1000 kilometre kateden Ateş, kentte sarsıntının en çok yıkıma neden olduğu Nurdağı ve İslahiye ilçelerini ziyaret etti, depremzedelerle buluştu. Konteyner kentlerde depremzede çocuklarla vakit geçiren Ateş, onların yahut sarsıntıda kaybettikleri yakınlarının isimlerini kaligrafi sanatıyla yazarak ikram etti.
‘DEPREM OLUNCA ROTAMI DEĞİŞTİRDİM’
Adem Ateş, dünya tipi öncesi kendi ülkesini gezmek istediğini kaydederek, sarsıntı olunca bu seyahatinin rotasını değiştirdiğini kaydetti. Sivas’tan yola çıkıp Malatya, Adıyaman, Şanlıurfa, Kahramanmaraş’a giden buradan da Gaziantep’e geldiğini söz eden Ateş, buradan sonra da Hatay’a gideceğini anlattı. Sarsıntı bölgesindeki gezisi sırasında yaşanan acı öyküleri dinlediğini belirten Ateş, bilhassa çocuklarla çok vakit geçirdiğini aktardı. Adem Ateş, şöyle dedi:
“Deprem bölgesinde seyahatimi üç kısma ayırdım, Gittiğim vilayet ve ilçelerde sahayı gezerek sarsıntının yıkımını gözlemliyorum, beşerlerle sohbet ederek herkesin öykülerini dinliyorum. Konteyner kentlerde çocuklarla buluşarak aktiflik yapıyorum. Kaligrafi sanatıyla isim yazarak, onlara farklı bir anı katmak istiyorum. Çocuklar bu aktifliği çok sevdiler. Çocuklar ortasında kendi isimlerinin yanında anne, babalarının ve kedi ve köpeklerinin isimlerini yazdıranlar dahi var. Beni en çok zorlayan evre bilhassa çocukları vefat etmiş bir yakının, çocuğunun ismini yazmamı istemesi. Bunun da bıraktığı acı izler oluyor. Bisikletimle buraya gelmek ise farklı bir his, toplamda 1000 kilometre seyahat yaptım. Tüm sarsıntı bölgelerini bu biçimde dolaşıyorum.”