Nöbetçi Eczaneler
BURHAN DEMİRCİOĞLU
Osmaniye‘nin Kadirli ilçesinde tek başına yaşayan 65 yaşındaki Eşe Alım, kendine ilişkin ufak bir konut yapmak için kredi çekti fakat çektiği kredi meskeni bitirmeye yetmedi. Eşinden ötürü 5 bin lira aylık maaş alan Alım artık krediyi ödedikten sonra elinde kalan 100 lira ile geçinmeye çalışıyor. Alım komşuların yardımıyla hayatta kalmaya çalıştığını belirterek “Maaştan 100 lira bir para kalıyor. Onunla ekmek mi alayım? Elektrik, su mu ödeyeyim? Kime yük olayım? Yük olmak da istemiyorum” dedi.
Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde bir yıl evvel eşini kaybeden 65 yaşındaki Eşe Alım, çeşitli hastalıkları nedeniyle 6 ay boyunca akrabalarının yanında kaldı. Oğluna ilişkin ufak bir meskende yaşayan Alım, meskenine döndüğünde meskene hırsız girdiğini ve birçok eşyalarının çalındığını fark etti. Oğlunun talebiyle meskenden çıkan Alım, kredi çekip kendine konut yapmak istedi fakat artan inşaat gereç fiyatlarından ötürü konutun inşaatı yarım kaldı. 5 bin TL aylık geliri olan Eşe Alim’in elinde krediden ötürü 100 TL kaldığını söyleyen Alım, şunları söyledi:
“Ben bir yıl evvel eşimi kaybettim. Eşimi kaybettikten sonra da ben hastalandım hastaneye düştüm. Hastaneden çıktıktan sonra da oğlumun yanında kaldım. Oğlumun da engelli çocuğu var geline yük olduğumu hissettim. Bacımın yanına geldim, bacımın da eşi yok o da vefat etmişti, bacımda kalıyordum. Sonra da dedim ben yavaş yavaş biraz kendimi toparladım konuta gideyim de konutta kalayım. Beni konuta getirdiler bir de baktık ki kapımı kırmışlar, hiçbir tane eşyamı koymamışlar. Çay kaşığına kadar alıp götürmüşler. Hiçbir şey yok konutumuzda yatağım, dolabım neyim varsa. Onun bunun verdiği şeylerle yönetim etmeye çalışıyorum. Herkesten bir alırsın iki alırsın onu da sıkıntı sınıyorlar. Yeniden sağ olsunlar veriyorlar.
“EV YAPMAK İÇİN KREDİ ÇEKTİM”
Ben konuta geldim meskende duruyordum, 1+1 oğlumun konutu var bu meskende kalıyorum. Oğlum dedi ki ‘anne meskenlere güç yetmiyor benim konut kiram arttı’ dedi. Sarsıntıdan sonra ‘işte ben oraya geleceğim’ dedi. ‘Senin orada eşyan kalmamış’ dedi. ‘Evde ne yapacaksın, ikimiz bir aslında sığmayız’ dedi. 3 tane çocuğu var. Ben de dedim ki ‘oğlum babandan 5 bin lira bir maaş var, emekli maaşı. Gideyim ben kredi çekeyim, şu yanınıza’ dedim. 2 oda bir yer yapayım dedim. Gittim kredi çektim 60 bin lira bir kredi çektim, inşaata başlattım. Yetişmedi gittim 20 bin lira daha çektim oda yetmedi artık yarım kaldı, yaptıramıyorum.
“MAAŞTAN BANA 100 LİRA KALIYOR”
Krediyi aldıktan sonra banka parayı aldıktan sonra bana 100 lira maaştan 100 lira bir para kalıyor. Onunla ekmek mi alayım, elektrik, su mu ödeyeyim? Kime yük olayım? Yük olmak da istemiyorum. Çocuklara eza vermek istemiyorum, herkesin kendine nazaran bir sorunu var. İnşaatı yaptıramadım yarım kaldı, gerece hiç güç yetmez olmuş. Artık 100 küsur olmuş bir torba çimento. Ustalara da daha borcum kaldı, veremedim. Yani parayı hazırlayın da gelip yapalım diyorlar. Para yok ki hazırlayamıyoruz.
“YEMEĞİMİ SUYUMU BAHİS KOMŞU GETİRİYOR”
Buzdolabım yok, çamaşır makinem yok, yıkayacak halimde yok. Bel fıtığım var benim, boyun fıtığım var, diz kemiklerim çürümüş. Suyumu, soğuk suyu komşu veriyor, gelin getiriyor, kardeşim gönderiyor. Yemeğimi de bahis komşu veriyor sağ olsunlar. Ekmeğimi getiriyorlar. Allah ne verirse, kolu komşu bir şey verirse bir kap yemek yapar yeriz yoksa da yapabileceğim hiçbir şey yok.”